Usuario:Caribiana/Sandbox/Lucila Engels-Boskaljon

 E artíkulo aki ta skirbí na ortografia di papiamentu. Lo ta apresiá si por mantené e artíkulo aki na estilo di papiamentu.

Caribiana/Sandbox
Imagen desea: Caribiana/Sandbox/Lucila Engels-Boskaljon
Informashon personal
Nòmber kompleto	Rudolf Frederik Willem Boskaljon
Alias	Shon Dòdò
Edukashon	outodidakto
Famia
Mayornan	Johannes Petrus ("Shon Janchi") Boskaljon
Casa(nan)	Graciela V. Ecker
Informashon profeshonal
Ofishi	Músiko Kompositor Dirigente
Studiante di	Ossip Zadkine
Distinshon	Zilveren Anjer (1954) Kabayero den Orden di Oranje-Nassau (1935) Ofisial den Orden di Oranje-Nassau (1962)

 E artíkulo aki ta skirbí na ortografia di papiamentu. Lo ta apresiá si por mantené e artíkulo aki na estilo di papiamentu.

Caribiana/Sandbox
Imagen desea: Caribiana/Sandbox/Lucila Engels-Boskaljon

Huize Stroomzicht na Otrobanda

Christian Joseph Hendrikus (Chris) Engels (n. 19 di novèmber 1907 na Rotterdam - †f. 20 di desèmber 1980 na Kòrsou) tabata un mediko, pintor, poeta, músiko i un pionero kultural na Kòrsou.

Biografia

Chris Engels a nase i lanta na Rotterdam i ta yu di Johannes Engels i Margaretha Tournier. Su tata tabata prosedente di un famia empresarial ku tabata opera e restourant "Grand Café Engels". Engels ta studia medisina na Leiden i ta establese su mes komo dokter-misionario na Kòrsou na 1936.

Na 1939 e ta kasa ku Lucila Boskaljon, kende tambe tabata artista. Huntu nan tabatin kuater yu 3 homber i un yu muhe.

Engels ta funda e revista literario "De Stoep" na 1940, den kual e tabata skirbi tambe bou di e pseudonimo Luc Tournier. Huntu ku su suegro Rudolf Boskaljon e tabata na 1947 ko-fundadó di Museo di Kòrsou i a sirbi hopi aña komo su dirigente.

Engels a fayese dia 20 di desèmber 1980 a kousa di un aksidente di tráfiko.

Link eksterno

• (nl) Stroomzigt, cultureel erfgoed van Chris en Lucila Engels

Literatura

• Chris J.H. Engels: Proeve van een dossier; Willemstad, Curaçao, 1997 di Aart Broek
• De Stoep; Chris Engels en de literatuur op Curaçao 1940-1951 di Jan de Heer (Volendam: LM Publishers, 2018)

Fuente, nota i/òf referensia

Engels studeerde medicijnen in Leiden, en vestigde zich als arts op Cur in 1936. Engels ta yega Korsou fo'i Rotterdam, unda su famia tabata opera e negoshi "Grand Café Engels". Na 1936 el a bandona Hulanda pa bai traha komo dokter-misionario na Korsou.[3]

Nadat zijn eerste vrouw in het kraambed stierf , begon hij te schilderen.[4] Toen zijn vrouw Barbara Schrage tijdens de bevalling overleed, ging Engels schilderen met als doel haar gelijkenis vast te leggen. E tabata skirbi poesia tambe i kompone musika.

Na 1940 e ta funda e revista literario "De Stoep", den kual e tabata skirbi tambe bou di e pseudonimo Luc Tournier (fam di su mama). the only Dutch magazine that could publish freely during World War II. De Stoep is een literair tijdschrift dat verscheen van september 1940 tot mei 1951. Het werd uitgegeven in Willemstad op Curaçao. Het is het enige Nederlandstalige literaire tijdschrift dat gedurende de gehele Tweede Wereldoorlog ononderbroken is uitgekomen.

El a kasa ku Lucila Boskaljon na 1939, kende tambe tabata artista. Huntu nan tabatin kuater yu 3 homber i un muhe Verele. Het paar exposeerde hun kunst samen, maar ook individueel. Engels was een begenadigd musicus en speelde piano tijdens concerten met het Curaçao Symphony Orchestra. [5]

• 1949: kabinetsformateur
• gevangenisarts; politiearts; hoofd GGD; actief in het Wit-Gele Kruis

aaaaa8 medeoprichter van het Wit Gele Kruis en van de consultatiebureaus, bevorderaar van de sociale geneeskunde.

• mede-oprichter en regent Museo di Korsou

In 1947 richtte Engels samen met zijn schoonvader Rudolf FW Boskaljon het Curaçaosch Museum op. De twee waren toen al lang actief in de kunstkring Curaçao Kunstkring, die buitenlandse musici naar Curaçao haalde en tentoonstellingen van internationale kunst organiseerde. Het plan was om op Curaçao een toonaangevend museum te creëren met werken van internationaal erkende kunstenaars. [6] Onder de mensen die op Curaçao waren uitgenodigd, was Willem Sandberg , directeur van het Stedelijk Museum Amsterdam , en in 1948 werd een tentoonstelling van kunstwerken van Vincent van Gogh georganiseerd . Een andere Nederlander Engels uitgenodigd, de architect en meubelontwerper Gerrit Rietveld, ontwierp een trap voor Stroomzigt, de woning van het echtpaar Engels, onder meer ontworpen door Mgr. PI Verriet Instituut voor gehandicapte kinderen en begeleidde de restauratie van het Curaçaosch Museum.

• Hij overleed op 20 december 1980 door een verkeersongeluk.

Honor

• De Posterijen Nederlandse Antillen denken er in ieder geval zo over: in 1996 wijdden zij een postzegel in een jaarlijkse serie `lokale persoonlijkheden’ aan Chris Engels.

Literatura

• Chris J.H. Engels: Proeve van een dossier; Willemstad, Curaçao, 1997 van Aart Broek
• De Stoep; Chris Engels en de literatuur op Curaçao 1940-1951 van Jan de Heer (Volendam: LM Publishers, 2018)

Fuente, nota i/òf referensia

Christian Joseph Hendrikus Engels (geboren 19 november 1907 in Rotterdam, overleden 20 december 1980 op Curaçao) was een Nederlandse toneelschrijver en Curaçaose cultuurpionier.

Leven en werk

Stroomzigt in Otrabanda was Engels' woonplaats. Foto uit 1954 Engels kwam uit Rotterdam, waar de familie het grand café Engels runde. Hij verliet Nederland in 1936 om als missionaris op Curaçao te gaan werken[3].

Nadat zijn eerste vrouw in het kraambed overleed, begon hij te schilderen.[4] Hij schreef ook poëzie en componeerde muziek. In 1940 richtte hij het literaire tijdschrift De Stoep op, waar hij ook schreef onder het pseudoniem Luc Tournier (de achternaam van zijn moeder).

Hij hertrouwde met Lucila Boskaljon, die ook kunstenares was. Het koppel stelde hun kunst samen en individueel tentoon. Engels was een bekwaam musicus en speelde piano tijdens concerten met het Curaçao Symfonie Orkest[5].

In 1947 richtte Engels samen met zijn schoonvader, Rudolf F.W., het Curaçao Museum op. Boskaljon. De twee waren lange tijd actief in de Curaçao Art Circle, die buitenlandse musici naar Curaçao haalde en tentoonstellingen van internationale kunst organiseerde. Het plan was om een toonaangevend museum met werken van internationaal bekende kunstenaars op Curaçao te vestigen.[6] Onder de genodigden was Willem Sandberg, directeur van het Stedelijk Museum Amsterdam, en in 1948 werd een tentoonstelling van werken van Vincent van Gogh georganiseerd. Een andere Nederlander die Engels uitnodigde, de architect en meubelontwerper Gerrit Rietveld, ontwierp een trap voor Stroomzigt, het woonhuis van het echtpaar Engels, dat onder meer door Mgr. P.I. Verriet Instituut voor gehandicapte kinderen en hield toezicht op de restauratie van het Curaçao Museum.

Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Lucila Boskaljon werd geboren in het stadsdeel Otrobanda en heeft er doorlopend gewoond in onder meer de Witteweg, Huize Belvedère, Den Amsterdam en laatstelijk in Huize Stroomzigt. Zij was de tweede dochter van Rudolf (Shon Dòdò) Boskaljon (1887-1969) en Graciela Ecker (1888-1981). Zowel haar vader als haar grootvader, Johannes (Shon Janchi) Boskaljon (1863-1936), waren bekende Curaçaose musici en componisten.thumb|250px|Huize Stroomzicht in Otrobanda Ze groeide op in een kunstzinnig milieu en speelde op jonge leeftijd viool in het Curaçaos filharmomonisch orkest, waarvan haar vader oprichter en dirigent was. In 1939 trouwde zij met Chris Engels, arts, kunstschilder, dichter en musicus. Uit het huwelijk werden vier kinderen geboren.

Engels-Boskaljon begon te schilderen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Onder begeleiding van haar man ontwikkelde zij zich als autodidact. Haar stijl evolueerde van primitief naar expressionistisch en is nader aangeduid als "kleurrijk en romantisch expressionisme". Haar werk kreeg in de vijftiger en zestiger jaren van de 20ste eeuw bekendheid.

Naast olieverfschilderijen maakte ze mozaïeken, muurschilderingen en drijfhoutplastieken. In Curaçao zijn haar mozaïektableaus onder meer te zien op de buitenmuur van het Advent Ziekenhuis en op de gevel van de waterzuiveringsinstallatie te Klein Hofje; haar muurschilderingen in de devotiekapel op Daniel, Bandabou. In Huize Stroomzigt, die zij samen met haar man restaureerde, treft men een door haar vervaardigde mozaiektableau en een ijzeren trap ontworpen door Gerrit Rietveld. Engels vormde samen met haar man het "Curaçao-lid" van de Nederlandse Federatie van Beroepsverenigingen van Kunstenaars.

Ze werkte met olieverfschilderijen , maar maakte ook mozaïeken en muurschilderingen . Ze nam deel aan de kunstbiënnales in São Paulo in 1961 en 1967. [4] Engels-Boskaljon exposeerde in het buitenland in Amsterdam in Nederland (1948, 1957 en 1983), Caracas in Venezuela (1955 en 1969), de Dominicaanse Republiek (1963 ), New York in de VS (1967), Nederland (reizende tentoonstelling, 1967) en Colombia (1975).

Voorts vervaardigde zij verschillende mozaïek-tableaus, onder meer op de buitenmuur van Stroomzigt, het Advent Ziekenhuis en de waterzuiveringsinstallatie te Klein Hofje en verder ook muurschilderingen in de kapel op Daniel. Het eerder genoemde Stroomzigt heeft zij samen met haar man gerestaureerd en dat geldt nu als toeristische bezienswaardigheid in Otrobanda.

Zij kreeg grote bekendheid in de vijftiger en zestiger jaren. haar eerste expositie in het Vondelparkpaviljoen in Amsterdam in 1948. In 1950 volgde een tentoonstelling in het Internationaal Cultureel Centrum 'in Amsterdam, waarna vele tentoonstellingen volgden, onder andere in het Stedelijk Museum Amsterdam, het Museo de Bellas Artes in Caracas, de Biënnale in Sao Paolo, het Museo de Bellas Artes in Santo Domingo, enzovoorts. Ook gaf Lucila Engels gedurende vele jaren schilderlessen in het Cultureel Centrum van Curagao=Sentro Kultural Korsou. Lucila maakte niet alleen schilderijen maar ook mozaïeken en muurschilderingen. Haar veelzijdigheid blijkt door de mozaïek, muurschilderingen en drijfhout plastieken die zij in de loop der jaren heeft gemaakt.

Lucila Engels werd in Otrobanda geboren en zij is de weduwe van de bekende arts I kunstenaar Chris Engels. Lucila Engels, een dochter van de bekende musicus Rudolf Boskaljon, heeft op artistiek terrein ruimschoots haar sporen verdiend. Zij geniet vooral bekendheid als schilderes. Werken van haar hand zijn onder ander geëxposeerd in Amsterdam, Sao Paolo, Caracas en New York. Voorts verwaardigde zij verschillende mozaïek-tableaus, onder meer op de buitenmuur van Stroomzigt, het Advent Ziekenhuis en de waterzuiveringsinstallatie te Klein Hofje en verder ook muurschilderingen in de kapel op Daniel. Het eerder genoemde Stroomzigt heeft zij samen met haar man gerestaureerd en dat geldt nu als toeristische bezienswaardigheid in Otrobanda.

no.wiki Stroomzigt in Otrabanda was de residentie van Engels-Boskaljon. Foto uit 1954 Engels-Boskaljon begon met schilderen tijdens de Tweede Wereldoorlog . Ze werkte met olieverfschilderijen , maar maakte ook mozaïeken en muurschilderingen . Ze nam deel aan de kunstbiënnales in São Paulo in 1961 en 1967. [4] Engels-Boskaljon exposeerde in het buitenland in Amsterdam in Nederland (1948, 1957 en 1983), Caracas in Venezuela (1955 en 1969), de Dominicaanse Republiek (1963 ), New York in de VS (1967), Nederland (reizende tentoonstelling, 1967) en Colombia (1975). [5]Haar stijl wordt omschreven als "kleurrijk en romantisch expressionisme". [6]

Honor

• 1970 - Premio Cola Debrot De ColaDebrot-prijs voor het jaar 1970 werd mevrouw Lucila Engels toegekend op grond van: a. haar enorme werklusten productiviteit op artistiek niveau; b. haar werkzaamheden op tekengebied met de jeugd, zowel privé als in buurtcentra, met vaak verbluffende resultaten; c. haar talrijke exposities in binnen-, buiten- land alsmede internationaal.

Mevrouw Engels heeft onder meer geëxposeerd in Amsterdam en Sao Paulo.

Fuente, nota i/òf referensia

Lucila Engels was zelf ook een van Curacaos bekendste en beste kunstenaars. Ze speelde als jongedame viool in het Curagaosch Philharmonisch orkest, waarvan haar vader de dirigent was.

Malchi:Infobox kunstenaar Lucila Engels-Boskaljon (Willemstad, 19 augustus 1920 - Curaçao, 27 februari 1993) was een Curaçaos kunstschilder, muralist en mozaiek- en beeldend kunstenaar. Ze staat bekend als een van de beste en bekendste kunstenaars van Curaçao en was samen met Chris Engels grondlegger van de Curaçaose moderne kunst.

Biografie

Lucila Boskaljon werd geboren in het stadsdeel Otrobanda en heeft er doorlopend gewoond in onder meer de Witteweg, Huize Belvedère, Den Amsterdam en laatstelijk in Huize Stroomzigt. Zij was de tweede dochter van Rudolf (Shon Dòdò) Boskaljon (1887-1969) en Graciela Ecker (1888-1981). Zowel haar vader als haar grootvader, Johannes (Shon Janchi) Boskaljon (1863-1936), waren bekende Curaçaose musici en componisten.thumb|250px|Huize Stroomzicht in Otrobanda Ze groeide op in een kunstzinnig milieu en speelde op jonge leeftijd viool in het Curaçaos filharmomonisch orkest, waarvan haar vader oprichter en dirigent was. In 1939 trouwde zij met Chris Engels, arts, kunstschilder, dichter en musicus. Uit het huwelijk werden vier kinderen geboren.

Engels-Boskaljon begon te schilderen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Onder begeleiding van haar man ontwikkelde zij zich als autodidact. Haar stijl evolueerde van primitief naar expressionistisch en is nader aangeduid als "kleurrijk en romantisch expressionisme". Haar werk kreeg in de vijftiger en zestiger jaren van de 20ste eeuw bekendheid.

Naast olieverfschilderijen maakte ze mozaïeken, muurschilderingen en drijfhoutplastieken. In Curaçao zijn haar mozaïektableaus onder meer te zien op de buitenmuur van het Advent Ziekenhuis en op de gevel van de waterzuiveringsinstallatie te Klein Hofje; haar muurschilderingen in de devotiekapel op Daniel, Bandabou. In Huize Stroomzigt, die zij samen met haar man restaureerde, treft men een door haar vervaardigde mozaiektableau en een ijzeren trap ontworpen door Gerrit Rietveld. Engels vormde samen met haar man het "Curaçao-lid" van de Nederlandse Federatie van Beroepsverenigingen van Kunstenaars.

Exposities

Haar eerste tentoonstelling vond plaats in 1948 in een paviljoen in het Vondelpark te Amsterdam. In het Curaçaosch Museum had ze een tentoonstelling in 1950 en 1954. In 1953 nam zij deel aan de eerste groepstentoonstelling van Antilliaanse kunst in het Stedelijk Museum Amsterdam: "Curacao, schilderend en geschilderd". Haar werk werd ook in 1948, 1957, 1967, 1983 en 2017 tentoongesteld in Nederland. In 1967 werd haar collectie als reizende tentoonstelling gepresenteerd in zes Nederlandse steden. Buiten het Koninkrijk exposeerde zij in Caracas, Venezuela (1955 en 1969), de Dominicaanse Republiek (1963), New York, VS (1967) en Colombia (1975) en nam zij nam deel aan de Biënnale van São Paulo in 1961 en 1967.

Overige activiteiten

Engels staat bekend als de eerste Curaçaose vrouw die voor de bevolking activiteiten op het gebied van kunst- en kultuur organiseerde. Omstreeks 1964 begon zij met het geven van teken- en schilderlessen in het Cultureel Centrum van Curaçao. Ook ging ze met haar lessen de wijken in om vooral jongeren te bereiken. Met het werk van haar cursisten organiseerde zij tentoonstellingen. Ook stuurde zij het werk als inzending naar internationale wedstrijden voor jong talent in Zwitserland en Italië, waar in 1973 en 1975 de eerste en tweede prijs werd behaald. In die tijd was zij tevens actief in het Capriles kliniek als schildertherapeut.

Het Curaçaosch Museum kwam van 1948 tot 1969 onder haar beheer. Zij werd curator van 1970 tot 1986 en legde zich toe op het aantrekken van tentoonstellingen uit het buitenland. De ontmantelde Shon Janchi Boskaljonkiosk, een monument onthuld in 1937 op Brionplein ter nagedachtenis van haar grootvader, wist zij te restaureren en in 1986 in te wijden in de tuin van het Curaçaosch Museum.

Eerbetoon

In 1970 kreeg zij de Cola Debrotprijs uitgereikt voor haar enorme werklust en productiviteit op artistiek niveau; haar werkzaamheden op tekengebied met de jeugd en haar talrijke exposities in binnen- en buitenland. Zij was de eerste Antilliaanse kunstenaar waarvan haar werk werd afgebeeld op een postzegel van de Posterijen van de Nederlandse Antillen. Het betrof de serie "Moeder en kind" uit 1993.

Literatuur

• Willem Sandberg, Chris en Lucila Engels, 1958, Stedelijk Museum Amsterdam
• Lucila Engels schilderijen, 1967, Sticusa, Amsterdam
• Daniel Balderston, Mike Gonzalez & Ana M. López (red.), Encyclopedia of Contemporary Latin American and Caribbean Cultures. Volume 1: A–D, London/New York: Routledge, 2000, pag. 519.
• Henriquez, Jeanne, Kòrsou su muhénan pionero, 2002, Nationaal Archief Curaçao

Fuente, nota i/òf referensia

Dia 20 di februari 1939 e ta kasa ku Chris J.H. Engels, doktor, pintor, poeta i musiko. Durante e Di Dos Guera Mundial Lucila Engels ta kuminsa pinta, siguiendo asina su kasa. Ku guia i apoyo di su kasa e ta desaroya su mes komo pintor outodidakto, trahando obranan ku pintura di zeta, pero tambe obranan mural i di mosaiko. Su estilo ta evolua di uno primitivo pa uno ekspreshonista i den dekada 50 i 60 di siglo binti ta haya gran fama. Su prome exposishon den exterior tabata den paviljoen di Vondelpark na Amsterdam na aña 1948. Despues a sigui exposishonnan na Sao Paolo, Caracas i New York. Ze werkte met olieverfschilderijen , maar maakte ook mozaïeken en muurschilderingen . Ze nam deel aan de kunstbiënnales in São Paulo in 1961 en 1967. [4] Engels-Boskaljon exposeerde in het buitenland in Amsterdam in Nederland (1948, 1957 en 1983), Caracas in Venezuela (1955 en 1969), de Dominicaanse Republiek (1963 ), New York in de VS (1967), Nederland (reizende tentoonstelling, 1967) en Colombia (1975).

Voorts vervaardigde zij verschillende mozaïek-tableaus, onder meer op de buitenmuur van Stroomzigt, het Advent Ziekenhuis en de waterzuiveringsinstallatie te Klein Hofje en verder ook muurschilderingen in de kapel op Daniel. Het eerder genoemde Stroomzigt heeft zij samen met haar man gerestaureerd en dat geldt nu als toeristische bezienswaardigheid in Otrobanda.

Zij kreeg grote bekendheid in de vijftiger en zestiger jaren. haar eerste expositie in het Vondelparkpaviljoen in Amsterdam in 1948. In 1950 volgde een tentoonstelling in het Internationaal Cultureel Centrum 'in Amsterdam, waarna vele tentoonstellingen volgden, onder andere in het Stedelijk Museum Amsterdam, het Museo de Bellas Artes in Caracas, de Biënnale in Sao Paolo, het Museo de Bellas Artes in Santo Domingo, enzovoorts. Ook gaf Lucila Engels gedurende vele jaren schilderlessen in het Cultureel Centrum van Curagao=Sentro Kultural Korsou. Lucila maakte niet alleen schilderijen maar ook mozaïeken en muurschilderingen. Haar veelzijdigheid blijkt door de mozaïek, muurschilderingen en drijfhout plastieken die zij in de loop der jaren heeft gemaakt.

Lucila Engels werd in Otrobanda geboren en zij is de weduwe van de bekende arts I kunstenaar Chris Engels. Lucila Engels, een dochter van de bekende musicus Rudolf Boskaljon, heeft op artistiek terrein ruimschoots haar sporen verdiend. Zij geniet vooral bekendheid als schilderes. Werken van haar hand zijn onder ander geëxposeerd in Amsterdam, Sao Paolo, Caracas en New York. Voorts verwaardigde zij verschillende mozaïek-tableaus, onder meer op de buitenmuur van Stroomzigt, het Advent Ziekenhuis en op de gevel van de waterzuiveringsinstallatie te Klein Hofje het werk getiteld "Man and Energy" en verder ook muurschilderingen in de kapel op Daniel. Het eerder genoemde Stroomzigt heeft zij samen met haar man gerestaureerd en dat geldt nu als toeristische bezienswaardigheid in Otrobanda.

no.wiki Stroomzigt in Otrabanda was de residentie van Engels-Boskaljon. Foto uit 1954 Engels-Boskaljon begon met schilderen tijdens de Tweede Wereldoorlog . Ze werkte met olieverfschilderijen , maar maakte ook mozaïeken en muurschilderingen . Ze nam deel aan de kunstbiënnales in São Paulo in 1961 en 1967. [4] Engels-Boskaljon exposeerde in het buitenland in Amsterdam in Nederland (1948, 1957 en 1983), Caracas in Venezuela (1955 en 1969), de Dominicaanse Republiek (1963 ), New York in de VS (1967), Nederland (reizende tentoonstelling, 1967) en Colombia (1975). [5]Haar stijl wordt omschreven als "kleurrijk en romantisch expressionisme". [6]

Fuente, nota i/òf referensia

Engels-Boskaljon's schilderijen worden ook beschreven in het boek "The Art of Painting.

Lucila Engels was zelf ook een van Curacaos bekendste en beste kunstenaars. Ze speelde als jongedame viool in het Curagaosch Philharmonisch orkest, waarvan haar vader de dirigent was.

Uit het huwelijk met Lucila werden vier kinderen geboren, de oudsten - een tweeling - eerst in 1951.

---

Als de beste beeldend kunstenaar door Curacao voortgebracht verkreeg zij legendarische faam. E ta un di e miho artistanan plástiko kurasoleño i esun mas legendario. May Henriquez hoorde bij de culturele groep die het op Curaçao bekende kunstenaarsechtpaar Chris Engels en Lucilla Engels-Boskaljon

Haar werk is in het buitenland tentoongesteld in Amsterdam, tweemaal in het Stedelijk Museum Amsterdam, in het Nederland (1948, 1957 en 1983), Caracas, Venezuela (1955 en 1969), de Dominicaanse Republiek (1963), New York, VS (1967), Nederland (reizende tentoonstelling, 1967) en Colombia (1975). Ze nam deel aan de kunstbiënnales van São Paulo in 1961 en 1967. Evenals haar haar man was zij lid van de Nederlandse Federatie van Beroepsverenigingen van Kunstenaars. In 1993 was zij de eerste Antilliaanse kunstenaar waarvan haar werk werd afgebeeld in de serie postzegels "Moeder en kind" van de Posterijen van de Nederlandse Antillen.

Haar eerste tentoonstelling vond plaats in 1948 in een paviljoen in het Vondelpark te Amsterdam. In het Curaçaosch Museum had ze een tentoonstelling in 1950 en 1954. In 1953 nam zij deel aan de eerste groepstentoonstelling van Antilliaanse kunst in het Stedelijk Museum Amsterdam: "Curacao, schilderend en geschilderd". Haar werk werd ook in 1948, 1957, 1967, 1983 en 2017 tentoongesteld in Nederland. In 1967 werd haar collectie als reizende tentoonstelling gepresenteerd in zes Nederlandse steden. Buiten het Koninkrijk exposeerde zij in Caracas, Venezuela (1955 en 1969), de Dominicaanse Republiek (1963), New York, VS (1967) en Colombia (1975) en nam zij nam deel aan de Biënnale van São Paulo in 1961 en 1967.

or haar enorme werklust en productiviteit op artistiek niveau; haar werkzaamheden op tekengebied met de jeugd en haar talrijke exposities in binnen- en buitenland. Zij was de eerste Antilliaanse kunstenaar waarvan haar werk werd afgebeeld op een postzegel van de Posterijen van de Nederlandse Antillen. Het betrof de serie "Moeder en kind" uit 1993.