User:Caribiana/Sandbox/Lucila Engels-Boskaljon

E artíkulo aki ta skirbí na papiamentu. Lo ta apresiá si por mantené e artíkulo aki na estilo di papiamentu.

---

Rudolf Frederik Willem Boskaljon (☆ 28 di mart 1887 na Kòrsou - † 31 di desèmber 1969 na Kòrsou) tabata un músiko, dirigente, instrumentalista i kompositor di Kòrsou. El a haya fama pa su dedikashon na arte na Kòrsou i a atkeri e título di honor "tata di músika kurasoleño".

Biografia

Rudolf Boskaljon, konosí tur kaminda komo "Shon Dòdò", a nase na 1887 komo yu di Johannes Petrus ("Shon Janchi") Boskaljon (1863-1936), kende tabata dirigente di orkesta i kompositor di wals i danza banda di su profesion komo militar. Durante su karera largu komo amtenar Shon Dòdò a okupá diferente funshon, entre otro komo archivista na sekretariado di gobièrnu.

Shon Dòdò tabata toka diferente instrumento i tabata outodidakto. Pa fió el a yega di tuma les di Paul Quirino de Lima, dosente di fió, kompositor i tata di kompositor Emirto de Lima. E tabata fundadó di e promé i na 1939 e di dos Orkesta Filarmóniko di Kòrsou (Curaçaosch Filharmonisch Orkest) i tabata su dirigente pa mas di 25 aña. E orkesta tabata tene presentashon i konsierto na Kòrsou i Aruba, inkluso ku solista tantu lokal komo internashonal. Na yüni 1944 e orkesta a alkansá un klimax den su eksistensia, ora durante konsierto tabata toka piesanan únikamente di kompositor antiano. Boskaljon tabata aktivo komo kompositor. Tin varios komposishon di marcha riba su nòmber, di kual "De Prinsessenmarsch" a wòrdu toka na okashon di e nasementu di prinsesa Juliana dia 30 di aprel 1909. Pa su komposishon "Curaçao symfonie" el a usa material temátiko derivá di kantikanan popular kurasoleño manera "Luna ku solo lagami pasa", "Nos tera ta baranka" i "E kas e kas ta bon traha".

Boskaljon tabata pionero den stimula bida kultural pa komunidat di Kòrsou; el a organisá entre otro konsiertonan pa hubentut i a introdusí músika klásiko i mundial. E tabata kofundadó di e Sírkulo di Arte di Kòrsou (Curaçaosch Kunstkring} i durante su añanan komo presidente a atrae un halá di artista internashonal pa duna presentashon. Huntu ku su yerno Chris Engels e tabata na 1947 kofundadó di Museo di Kòrsou y na 1960 fundadó di Skol di Músika di Kòrsou (Curaçaose Muziekschool). Na 1958 a sali publiká su estudio tokante bida musikal na Kòrsou titulá Honderd jaar muziekleven op Curacao.

Rudolf Boskaljon tabata kasá ku Graciela V. Ecker i huntu nan tabatin dos yu muhé, di kual Lucila Engels-Boskaljon (1920-1993) a destaká komo artista visual. Despues di un periodo di lucha pa su salú el a fayesé dia 31 desèmber 1969 na edat di 82 aña.

Distinshon

• Na 1935 el a keda kondekorá komo Kabayero (Ridder) den Orden di Oranje-Nassau y na 1962 a wòrdu promové pa Ofisial (Officier).
• Pa su méritonan musikal e ta risibí na 1954, como promé antiano, e "Klavel di Plata" (Zilveren Anjer) instituí pa prínsipe Bernard di Hulanda.
• Shon Dodo a keda apuntá pa bida presidente honorífiko di Orkesta Filarmóniko di Kòrsou.

Fuente, nota i/òf referensia

e ta risibi pa su merito riba tereno musikal  tabata e prome antiano pa risibi e "Zilveren Anjer". 

Drager van Zilveren Anjer van Prins Bernhard. (Shon Dôdô), de eerste Antilliaan, die de Zilveren Anjer krijgt...Bijzonder belangrijke arbeid ten behoeve van de culturele ontwikkeling op Curagao, vooral op het terrein der muziek. Hervormer van het muziekleven op Curagao, pionier voor de introductie der klassieke en wereldmuziek, stichter en dirigent van het eerste en tweede Curagaosche Philharmonisch Orkest, stichter en leider van enige, jaren funetionnerende kwartetten, verzamelaars van de Curagaose volksmuziek, medestichter Curagaosche Kunstkring, stichter Muziekschool aldaar, organisator der eerste jeugdconcerten Ook was hij drager van de Zilveren Anjer van prins B^rnhard.

konsiertonan pa hubentut.hasi presentashon na Boskaljon a kompone varios marcha, entre otro "De Prinsessenmarsch" ku a wordo toka na okashon di e nasementu di prinses Juliana dia 30 di aprel 1909. El a komponé entre otro "Curaçao symfonie" ku material temátiko derivá di kantikanan popular kurasoleño manera "Luna ku solo lagami pasa", "Nos tera ta baranka" i "E kas e kas ta bon traha". Na yüni 1944 Orkesta Filarmóniko di Kòrsou ta alkansá un klimax ora durante konsierto solamente piesa di kompositornan antiano tabata wòrdu toká. Desde dekada 1940 e tabata activo komo promotor di bida kultural den Curacaosch Kunstkring i despues a sirbi komo su presidente. Huntu ku su yerno Chris Engels e tabata na 1947 kofundadó di Museo di Kòrsou y na 1960 fundado di Skol di Musika di Korsou (Curacaose Muziekschool).

beleefde het Curacaos Philharmonisch Orkest een hoogtepunt toen orkestwerken werden uitgevoerd van uitsluitend Antilliaanse componisten. e

Shon Dòdò componeerde onder meer de "Curaçao symfonie" met thematisch materiaal ontleend aan Curaçaose volkslieden en wel "Luna ku solo lagami pasa", "Nos tera ta baranka" en "E kas e kas ta bon traha". In juni 1944 beleefde het Curacaos Philharmonisch Orkest een hoogtepunt toen orkestwerken werden uitgevoerd van uitsluitend Antilliaanse componisten. Naast de concertwals "Elly" van Shon Dòdò Palm en de "Curacaos Symfonie" werden uitgevoerd "Trianon" van Charles Maduro, "Fantasie" van Jan Gerard Palm en "Curaçaose Dans Suite" van Shon Dòdò Boskaljon met een bewerking van "Morning Greetings" van Jacobo Palm.

• archivaris van Curaxcao

Na 1939 e ta funda e Orkesta Filarmóniko di Kòrsou (Curacaos Filharmonisch Orkest, CFO). Huntu ku su yerno Chris Engels e tabata na 1947 kofundadó di Museo di Kòrsou.

Shon Dodo tabata ku Graciela V. Ecker. Su yu muhe ta Lucila

Officier in de orde van Oranje Nassau, Drager van Zilveren Anjer van Prins Bernhard. Ridder ??

Fuente, nota i/òf referensia

WILLEMSTAD. — Op 82-jarige leeftijd is vanochtend overleden de heer Rudolf (Sjon Dodo) Frederik Willem Baskalion. De begrafenis vindt morgenmiddag plaats van het St Elisabeth hospitaal naar de katholieke begraafplaats aan de Roodeweg. Sjon Dodo heeft in zijn lange leven vooral bekendheid gekregen op het gebied van de kunst. Zo was hij onder meer oprichter en jarenlang dirigent van het Curacaos Philharmonisch orkest. Ook werkte hij mee aan de oprichting van het Curacaos Museum. Als ambtenaar maakte hij carrière als archivaris ter Secretarie. De vele verdiensten van de overledene vonden officiële erkenning in zijn benoeming tot o.m. officier in de orde van Oranje Nassau. Ook was hij drager van de Zilveren Anjer van prins B^rnhard.

WILLEMSTAD. — Heden herdenkt de heer R. F. W. Boskaljon (Shon Dodo) het feit dat hij 60 jaar in dienst is van de Nederlandse Antillen. De heer Boskaljon heeft gedurende die lange periode verschillende functies bekleed. Hij was wnd. gouvernements-secretaris, ambtenaar van de Burgerlijke Stand in het stadsdistrict Curagao, en hij maakte deel uit van verschillende landscommissies.

Bij Koninklijk Besluit werd de heer Boskaljon voor zijn bijzondere verdiensten door koningin Wilhelmina benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Op 20 september 1942 werd de heer Boskaljon op grond van „gedurende ruim 37 jaren betoonde buitengewone ijver in 's Landsdienst en onkreukbare toewijding aan de belangen van het gebiedsdeel", de persoonlijke titel toegekend van referendaris ter Gouvernemtenssecretarie. Enkele maanden later trad dc heer Boskaljon uit 's landsdienst en werd hij in het genot gesteld van pensioen. Direct daarop trad de heer Boskaljon echter wederom in landsdienst. Gezien zijn bekendheid gedurende 35 jaar met het gouvernementsarchief werd hij met de zorg hiervan belast.

Hedenmorgen om half twaalf bood minister-president E. Jonckheer, mede namens de regering, hem, in verband met zijn ziekte, persoonlijk gelukwensen aan, ten zijne huize. De premier was vergezeld van mr H. W. J. M. van der Made, algemeen secretaris en secretaris van de Raad van Ministers en dc heer S. G. M. Rozendal, wnd hoofd van de regeringsvoorlichtingsdienst.

Fuente, nota i/òf referensia

---

E artíkulo aki ta skirbí na papiamentu. Lo ta apresiá si por mantené e artíkulo aki na estilo di papiamentu.

---

Huize Stroomzicht na Otrobanda

Christian Joseph Hendrikus (Chris) Engels (n. 19 di novèmber 1907 na Rotterdam - †f. 20 di desèmber 1980 na Kòrsou) tabata un mediko, pintor, poeta, músiko i un pionero kultural na Kòrsou.

Biografia

Chris Engels a nase i lanta na Rotterdam i ta yu di Johannes Engels i Margaretha Tournier. Su tata tabata prosedente di un famia empresarial ku tabata opera e restourant "Grand Café Engels". Engels ta studia medisina na Leiden i ta establese su mes komo dokter-misionario na Kòrsou na 1936.

Na 1939 e ta kasa ku Lucila Boskaljon, kende tambe tabata artista. Huntu nan tabatin kuater yu 3 homber i un yu muhe.

Engels ta funda e revista literario "De Stoep" na 1940, den kual e tabata skirbi tambe bou di e pseudonimo Luc Tournier. Huntu ku su suegro Rudolf Boskaljon e tabata na 1947 ko-fundadó di Museo di Kòrsou i a sirbi hopi aña komo su dirigente.

Engels a fayese dia 20 di desèmber 1980 a kousa di un aksidente di tráfiko.

Link eksterno

• (nl) Stroomzigt, cultureel erfgoed van Chris en Lucila Engels

Literatura

• Chris J.H. Engels: Proeve van een dossier; Willemstad, Curaçao, 1997 di Aart Broek
• De Stoep; Chris Engels en de literatuur op Curaçao 1940-1951 di Jan de Heer (Volendam: LM Publishers, 2018)

Fuente, nota i/òf referensia

Engels studeerde medicijnen in Leiden, en vestigde zich als arts op Cur in 1936. Engels ta yega Korsou fo'i Rotterdam, unda su famia tabata opera e negoshi "Grand Café Engels". Na 1936 el a bandona Hulanda pa bai traha komo dokter-misionario na Korsou.[3]

Nadat zijn eerste vrouw in het kraambed stierf , begon hij te schilderen.[4] Toen zijn vrouw Barbara Schrage tijdens de bevalling overleed, ging Engels schilderen met als doel haar gelijkenis vast te leggen. E tabata skirbi poesia tambe i kompone musika.

Na 1940 e ta funda e revista literario "De Stoep", den kual e tabata skirbi tambe bou di e pseudonimo Luc Tournier (fam di su mama). the only Dutch magazine that could publish freely during World War II. De Stoep is een literair tijdschrift dat verscheen van september 1940 tot mei 1951. Het werd uitgegeven in Willemstad op Curaçao. Het is het enige Nederlandstalige literaire tijdschrift dat gedurende de gehele Tweede Wereldoorlog ononderbroken is uitgekomen.

El a kasa ku Lucila Boskaljon na 1939, kende tambe tabata artista. Huntu nan tabatin kuater yu 3 homber i un muhe Verele. Het paar exposeerde hun kunst samen, maar ook individueel. Engels was een begenadigd musicus en speelde piano tijdens concerten met het Curaçao Symphony Orchestra. [5]

• 1949: kabinetsformateur
• gevangenisarts; politiearts; hoofd GGD; actief in het Wit-Gele Kruis

aaaaa8 medeoprichter van het Wit Gele Kruis en van de consultatiebureaus, bevorderaar van de sociale geneeskunde.

• mede-oprichter en regent Museo di Korsou

In 1947 richtte Engels samen met zijn schoonvader Rudolf FW Boskaljon het Curaçaosch Museum op. De twee waren toen al lang actief in de kunstkring Curaçao Kunstkring, die buitenlandse musici naar Curaçao haalde en tentoonstellingen van internationale kunst organiseerde. Het plan was om op Curaçao een toonaangevend museum te creëren met werken van internationaal erkende kunstenaars. [6] Onder de mensen die op Curaçao waren uitgenodigd, was Willem Sandberg , directeur van het Stedelijk Museum Amsterdam , en in 1948 werd een tentoonstelling van kunstwerken van Vincent van Gogh georganiseerd . Een andere Nederlander Engels uitgenodigd, de architect en meubelontwerper Gerrit Rietveld, ontwierp een trap voor Stroomzigt, de woning van het echtpaar Engels, onder meer ontworpen door Mgr. PI Verriet Instituut voor gehandicapte kinderen en begeleidde de restauratie van het Curaçaosch Museum.

• Hij overleed op 20 december 1980 door een verkeersongeluk.

Honor

• De Posterijen Nederlandse Antillen denken er in ieder geval zo over: in 1996 wijdden zij een postzegel in een jaarlijkse serie `lokale persoonlijkheden’ aan Chris Engels.

Literatura

• Chris J.H. Engels: Proeve van een dossier; Willemstad, Curaçao, 1997 van Aart Broek
• De Stoep; Chris Engels en de literatuur op Curaçao 1940-1951 van Jan de Heer (Volendam: LM Publishers, 2018)

Fuente, nota i/òf referensia

Christian Joseph Hendrikus Engels (geboren 19 november 1907 in Rotterdam, overleden 20 december 1980 op Curaçao) was een Nederlandse toneelschrijver en Curaçaose cultuurpionier.

Leven en werk

Stroomzigt in Otrabanda was Engels' woonplaats. Foto uit 1954 Engels kwam uit Rotterdam, waar de familie het grand café Engels runde. Hij verliet Nederland in 1936 om als missionaris op Curaçao te gaan werken[3].

Nadat zijn eerste vrouw in het kraambed overleed, begon hij te schilderen.[4] Hij schreef ook poëzie en componeerde muziek. In 1940 richtte hij het literaire tijdschrift De Stoep op, waar hij ook schreef onder het pseudoniem Luc Tournier (de achternaam van zijn moeder).

Hij hertrouwde met Lucila Boskaljon, die ook kunstenares was. Het koppel stelde hun kunst samen en individueel tentoon. Engels was een bekwaam musicus en speelde piano tijdens concerten met het Curaçao Symfonie Orkest[5].

In 1947 richtte Engels samen met zijn schoonvader, Rudolf F.W., het Curaçao Museum op. Boskaljon. De twee waren lange tijd actief in de Curaçao Art Circle, die buitenlandse musici naar Curaçao haalde en tentoonstellingen van internationale kunst organiseerde. Het plan was om een toonaangevend museum met werken van internationaal bekende kunstenaars op Curaçao te vestigen.[6] Onder de genodigden was Willem Sandberg, directeur van het Stedelijk Museum Amsterdam, en in 1948 werd een tentoonstelling van werken van Vincent van Gogh georganiseerd. Een andere Nederlander die Engels uitnodigde, de architect en meubelontwerper Gerrit Rietveld, ontwierp een trap voor Stroomzigt, het woonhuis van het echtpaar Engels, dat onder meer door Mgr. P.I. Verriet Instituut voor gehandicapte kinderen en hield toezicht op de restauratie van het Curaçao Museum.

Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Lucila Boskaljon werd geboren in het stadsdeel Otrobanda en heeft er doorlopend gewoond in onder meer de Witteweg, Huize Belvedère, Den Amsterdam en laatstelijk in Huize Stroomzigt. Zij was de tweede dochter van Rudolf (Shon Dòdò) Boskaljon (1887-1969) en Graciela Ecker (1888-1981). Zowel haar vader als haar grootvader, Johannes (Shon Janchi) Boskaljon (1863-1936), waren bekende Curaçaose musici en componisten.thumb|250px|Huize Stroomzicht in Otrobanda Ze groeide op in een kunstzinnig milieu en speelde op jonge leeftijd viool in het Curaçaos filharmomonisch orkest, waarvan haar vader oprichter en dirigent was. In 1939 trouwde zij met Chris Engels, arts, kunstschilder, dichter en musicus. Uit het huwelijk werden vier kinderen geboren.

Engels-Boskaljon begon te schilderen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Onder begeleiding van haar man ontwikkelde zij zich als autodidact. Haar stijl evolueerde van primitief naar expressionistisch en is nader aangeduid als "kleurrijk en romantisch expressionisme". Haar werk kreeg in de vijftiger en zestiger jaren van de 20ste eeuw bekendheid.

Naast olieverfschilderijen maakte ze mozaïeken, muurschilderingen en drijfhoutplastieken. In Curaçao zijn haar mozaïektableaus onder meer te zien op de buitenmuur van het Advent Ziekenhuis en op de gevel van de waterzuiveringsinstallatie te Klein Hofje; haar muurschilderingen in de devotiekapel op Daniel, Bandabou. In Huize Stroomzigt, die zij samen met haar man restaureerde, treft men een door haar vervaardigde mozaiektableau en een ijzeren trap ontworpen door Gerrit Rietveld. Engels vormde samen met haar man het "Curaçao-lid" van de Nederlandse Federatie van Beroepsverenigingen van Kunstenaars.

Ze werkte met olieverfschilderijen , maar maakte ook mozaïeken en muurschilderingen . Ze nam deel aan de kunstbiënnales in São Paulo in 1961 en 1967. [4] Engels-Boskaljon exposeerde in het buitenland in Amsterdam in Nederland (1948, 1957 en 1983), Caracas in Venezuela (1955 en 1969), de Dominicaanse Republiek (1963 ), New York in de VS (1967), Nederland (reizende tentoonstelling, 1967) en Colombia (1975).

Voorts vervaardigde zij verschillende mozaïek-tableaus, onder meer op de buitenmuur van Stroomzigt, het Advent Ziekenhuis en de waterzuiveringsinstallatie te Klein Hofje en verder ook muurschilderingen in de kapel op Daniel. Het eerder genoemde Stroomzigt heeft zij samen met haar man gerestaureerd en dat geldt nu als toeristische bezienswaardigheid in Otrobanda.

Zij kreeg grote bekendheid in de vijftiger en zestiger jaren. haar eerste expositie in het Vondelparkpaviljoen in Amsterdam in 1948. In 1950 volgde een tentoonstelling in het Internationaal Cultureel Centrum 'in Amsterdam, waarna vele tentoonstellingen volgden, onder andere in het Stedelijk Museum Amsterdam, het Museo de Bellas Artes in Caracas, de Biënnale in Sao Paolo, het Museo de Bellas Artes in Santo Domingo, enzovoorts. Ook gaf Lucila Engels gedurende vele jaren schilderlessen in het Cultureel Centrum van Curagao=Sentro Kultural Korsou. Lucila maakte niet alleen schilderijen maar ook mozaïeken en muurschilderingen. Haar veelzijdigheid blijkt door de mozaïek, muurschilderingen en drijfhout plastieken die zij in de loop der jaren heeft gemaakt.

Lucila Engels werd in Otrobanda geboren en zij is de weduwe van de bekende arts I kunstenaar Chris Engels. Lucila Engels, een dochter van de bekende musicus Rudolf Boskaljon, heeft op artistiek terrein ruimschoots haar sporen verdiend. Zij geniet vooral bekendheid als schilderes. Werken van haar hand zijn onder ander geëxposeerd in Amsterdam, Sao Paolo, Caracas en New York. Voorts verwaardigde zij verschillende mozaïek-tableaus, onder meer op de buitenmuur van Stroomzigt, het Advent Ziekenhuis en de waterzuiveringsinstallatie te Klein Hofje en verder ook muurschilderingen in de kapel op Daniel. Het eerder genoemde Stroomzigt heeft zij samen met haar man gerestaureerd en dat geldt nu als toeristische bezienswaardigheid in Otrobanda.

no.wiki Stroomzigt in Otrabanda was de residentie van Engels-Boskaljon. Foto uit 1954 Engels-Boskaljon begon met schilderen tijdens de Tweede Wereldoorlog . Ze werkte met olieverfschilderijen , maar maakte ook mozaïeken en muurschilderingen . Ze nam deel aan de kunstbiënnales in São Paulo in 1961 en 1967. [4] Engels-Boskaljon exposeerde in het buitenland in Amsterdam in Nederland (1948, 1957 en 1983), Caracas in Venezuela (1955 en 1969), de Dominicaanse Republiek (1963 ), New York in de VS (1967), Nederland (reizende tentoonstelling, 1967) en Colombia (1975). [5]Haar stijl wordt omschreven als "kleurrijk en romantisch expressionisme". [6]

Honor

• 1970 - Premio Cola Debrot De ColaDebrot-prijs voor het jaar 1970 werd mevrouw Lucila Engels toegekend op grond van: a. haar enorme werklusten productiviteit op artistiek niveau; b. haar werkzaamheden op tekengebied met de jeugd, zowel privé als in buurtcentra, met vaak verbluffende resultaten; c. haar talrijke exposities in binnen-, buiten- land alsmede internationaal.

Mevrouw Engels heeft onder meer geëxposeerd in Amsterdam en Sao Paulo.

Fuente, nota i/òf referensia

Lucila Engels was zelf ook een van Curacaos bekendste en beste kunstenaars. Ze speelde als jongedame viool in het Curagaosch Philharmonisch orkest, waarvan haar vader de dirigent was.

Template:Infobox kunstenaar Lucila Engels-Boskaljon (Willemstad, 19 augustus 1920 - Curaçao, 27 februari 1993) was een Curaçaos kunstschilder, muralist en mozaiek- en beeldend kunstenaar. Ze staat bekend als een van de beste en bekendste kunstenaars van Curaçao en was samen met Chris Engels grondlegger van de Curaçaose moderne kunst.

Biografie

Lucila Boskaljon werd geboren in het stadsdeel Otrobanda en heeft er doorlopend gewoond in onder meer de Witteweg, Huize Belvedère, Den Amsterdam en laatstelijk in Huize Stroomzigt. Zij was de tweede dochter van Rudolf (Shon Dòdò) Boskaljon (1887-1969) en Graciela Ecker (1888-1981). Zowel haar vader als haar grootvader, Johannes (Shon Janchi) Boskaljon (1863-1936), waren bekende Curaçaose musici en componisten.thumb|250px|Huize Stroomzicht in Otrobanda Ze groeide op in een kunstzinnig milieu en speelde op jonge leeftijd viool in het Curaçaos filharmomonisch orkest, waarvan haar vader oprichter en dirigent was. In 1939 trouwde zij met Chris Engels, arts, kunstschilder, dichter en musicus. Uit het huwelijk werden vier kinderen geboren.

Engels-Boskaljon begon te schilderen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Onder begeleiding van haar man ontwikkelde zij zich als autodidact. Haar stijl evolueerde van primitief naar expressionistisch en is nader aangeduid als "kleurrijk en romantisch expressionisme". Haar werk kreeg in de vijftiger en zestiger jaren van de 20ste eeuw bekendheid.

Naast olieverfschilderijen maakte ze mozaïeken, muurschilderingen en drijfhoutplastieken. In Curaçao zijn haar mozaïektableaus onder meer te zien op de buitenmuur van het Advent Ziekenhuis en op de gevel van de waterzuiveringsinstallatie te Klein Hofje; haar muurschilderingen in de devotiekapel op Daniel, Bandabou. In Huize Stroomzigt, die zij samen met haar man restaureerde, treft men een door haar vervaardigde mozaiektableau en een ijzeren trap ontworpen door Gerrit Rietveld. Engels vormde samen met haar man het "Curaçao-lid" van de Nederlandse Federatie van Beroepsverenigingen van Kunstenaars.

Exposities

Haar eerste tentoonstelling vond plaats in 1948 in een paviljoen in het Vondelpark te Amsterdam. In het Curaçaosch Museum had ze een tentoonstelling in 1950 en 1954. In 1953 nam zij deel aan de eerste groepstentoonstelling van Antilliaanse kunst in het Stedelijk Museum Amsterdam: "Curacao, schilderend en geschilderd". Haar werk werd ook in 1948, 1957, 1967, 1983 en 2017 tentoongesteld in Nederland. In 1967 werd haar collectie als reizende tentoonstelling gepresenteerd in zes Nederlandse steden. Buiten het Koninkrijk exposeerde zij in Caracas, Venezuela (1955 en 1969), de Dominicaanse Republiek (1963), New York, VS (1967) en Colombia (1975) en nam zij nam deel aan de Biënnale van São Paulo in 1961 en 1967.

Overige activiteiten

Engels staat bekend als de eerste Curaçaose vrouw die voor de bevolking activiteiten op het gebied van kunst- en kultuur organiseerde. Omstreeks 1964 begon zij met het geven van teken- en schilderlessen in het Cultureel Centrum van Curaçao. Ook ging ze met haar lessen de wijken in om vooral jongeren te bereiken. Met het werk van haar cursisten organiseerde zij tentoonstellingen. Ook stuurde zij het werk als inzending naar internationale wedstrijden voor jong talent in Zwitserland en Italië, waar in 1973 en 1975 de eerste en tweede prijs werd behaald. In die tijd was zij tevens actief in het Capriles kliniek als schildertherapeut.

Het Curaçaosch Museum kwam van 1948 tot 1969 onder haar beheer. Zij werd curator van 1970 tot 1986 en legde zich toe op het aantrekken van tentoonstellingen uit het buitenland. De ontmantelde Shon Janchi Boskaljonkiosk, een monument onthuld in 1937 op Brionplein ter nagedachtenis van haar grootvader, wist zij te restaureren en in 1986 in te wijden in de tuin van het Curaçaosch Museum.

Eerbetoon

In 1970 kreeg zij de Cola Debrotprijs uitgereikt voor haar enorme werklust en productiviteit op artistiek niveau; haar werkzaamheden op tekengebied met de jeugd en haar talrijke exposities in binnen- en buitenland. Zij was de eerste Antilliaanse kunstenaar waarvan haar werk werd afgebeeld op een postzegel van de Posterijen van de Nederlandse Antillen. Het betrof de serie "Moeder en kind" uit 1993.

Literatuur

• Willem Sandberg, Chris en Lucila Engels, 1958, Stedelijk Museum Amsterdam
• Lucila Engels schilderijen, 1967, Sticusa, Amsterdam
• Daniel Balderston, Mike Gonzalez & Ana M. López (red.), Encyclopedia of Contemporary Latin American and Caribbean Cultures. Volume 1: A–D, London/New York: Routledge, 2000, pag. 519.
• Henriquez, Jeanne, Kòrsou su muhénan pionero, 2002, Nationaal Archief Curaçao

Fuente, nota i/òf referensia

Dia 20 di februari 1939 e ta kasa ku Chris J.H. Engels, doktor, pintor, poeta i musiko. Durante e Di Dos Guera Mundial Lucila Engels ta kuminsa pinta, siguiendo asina su kasa. Ku guia i apoyo di su kasa e ta desaroya su mes komo pintor outodidakto, trahando obranan ku pintura di zeta, pero tambe obranan mural i di mosaiko. Su estilo ta evolua di uno primitivo pa uno ekspreshonista i den dekada 50 i 60 di siglo binti ta haya gran fama. Su prome exposishon den exterior tabata den paviljoen di Vondelpark na Amsterdam na aña 1948. Despues a sigui exposishonnan na Sao Paolo, Caracas i New York. Ze werkte met olieverfschilderijen , maar maakte ook mozaïeken en muurschilderingen . Ze nam deel aan de kunstbiënnales in São Paulo in 1961 en 1967. [4] Engels-Boskaljon exposeerde in het buitenland in Amsterdam in Nederland (1948, 1957 en 1983), Caracas in Venezuela (1955 en 1969), de Dominicaanse Republiek (1963 ), New York in de VS (1967), Nederland (reizende tentoonstelling, 1967) en Colombia (1975).

Voorts vervaardigde zij verschillende mozaïek-tableaus, onder meer op de buitenmuur van Stroomzigt, het Advent Ziekenhuis en de waterzuiveringsinstallatie te Klein Hofje en verder ook muurschilderingen in de kapel op Daniel. Het eerder genoemde Stroomzigt heeft zij samen met haar man gerestaureerd en dat geldt nu als toeristische bezienswaardigheid in Otrobanda.

Zij kreeg grote bekendheid in de vijftiger en zestiger jaren. haar eerste expositie in het Vondelparkpaviljoen in Amsterdam in 1948. In 1950 volgde een tentoonstelling in het Internationaal Cultureel Centrum 'in Amsterdam, waarna vele tentoonstellingen volgden, onder andere in het Stedelijk Museum Amsterdam, het Museo de Bellas Artes in Caracas, de Biënnale in Sao Paolo, het Museo de Bellas Artes in Santo Domingo, enzovoorts. Ook gaf Lucila Engels gedurende vele jaren schilderlessen in het Cultureel Centrum van Curagao=Sentro Kultural Korsou. Lucila maakte niet alleen schilderijen maar ook mozaïeken en muurschilderingen. Haar veelzijdigheid blijkt door de mozaïek, muurschilderingen en drijfhout plastieken die zij in de loop der jaren heeft gemaakt.

Lucila Engels werd in Otrobanda geboren en zij is de weduwe van de bekende arts I kunstenaar Chris Engels. Lucila Engels, een dochter van de bekende musicus Rudolf Boskaljon, heeft op artistiek terrein ruimschoots haar sporen verdiend. Zij geniet vooral bekendheid als schilderes. Werken van haar hand zijn onder ander geëxposeerd in Amsterdam, Sao Paolo, Caracas en New York. Voorts verwaardigde zij verschillende mozaïek-tableaus, onder meer op de buitenmuur van Stroomzigt, het Advent Ziekenhuis en op de gevel van de waterzuiveringsinstallatie te Klein Hofje het werk getiteld "Man and Energy" en verder ook muurschilderingen in de kapel op Daniel. Het eerder genoemde Stroomzigt heeft zij samen met haar man gerestaureerd en dat geldt nu als toeristische bezienswaardigheid in Otrobanda.

no.wiki Stroomzigt in Otrabanda was de residentie van Engels-Boskaljon. Foto uit 1954 Engels-Boskaljon begon met schilderen tijdens de Tweede Wereldoorlog . Ze werkte met olieverfschilderijen , maar maakte ook mozaïeken en muurschilderingen . Ze nam deel aan de kunstbiënnales in São Paulo in 1961 en 1967. [4] Engels-Boskaljon exposeerde in het buitenland in Amsterdam in Nederland (1948, 1957 en 1983), Caracas in Venezuela (1955 en 1969), de Dominicaanse Republiek (1963 ), New York in de VS (1967), Nederland (reizende tentoonstelling, 1967) en Colombia (1975). [5]Haar stijl wordt omschreven als "kleurrijk en romantisch expressionisme". [6]

Fuente, nota i/òf referensia

Engels-Boskaljon's schilderijen worden ook beschreven in het boek "The Art of Painting.

Lucila Engels was zelf ook een van Curacaos bekendste en beste kunstenaars. Ze speelde als jongedame viool in het Curagaosch Philharmonisch orkest, waarvan haar vader de dirigent was.

Uit het huwelijk met Lucila werden vier kinderen geboren, de oudsten - een tweeling - eerst in 1951.

---

Als de beste beeldend kunstenaar door Curacao voortgebracht verkreeg zij legendarische faam. E ta un di e miho artistanan plástiko kurasoleño i esun mas legendario. May Henriquez hoorde bij de culturele groep die het op Curaçao bekende kunstenaarsechtpaar Chris Engels en Lucilla Engels-Boskaljon

Haar werk is in het buitenland tentoongesteld in Amsterdam, tweemaal in het Stedelijk Museum Amsterdam, in het Nederland (1948, 1957 en 1983), Caracas, Venezuela (1955 en 1969), de Dominicaanse Republiek (1963), New York, VS (1967), Nederland (reizende tentoonstelling, 1967) en Colombia (1975). Ze nam deel aan de kunstbiënnales van São Paulo in 1961 en 1967. Evenals haar haar man was zij lid van de Nederlandse Federatie van Beroepsverenigingen van Kunstenaars. In 1993 was zij de eerste Antilliaanse kunstenaar waarvan haar werk werd afgebeeld in de serie postzegels "Moeder en kind" van de Posterijen van de Nederlandse Antillen.

Haar eerste tentoonstelling vond plaats in 1948 in een paviljoen in het Vondelpark te Amsterdam. In het Curaçaosch Museum had ze een tentoonstelling in 1950 en 1954. In 1953 nam zij deel aan de eerste groepstentoonstelling van Antilliaanse kunst in het Stedelijk Museum Amsterdam: "Curacao, schilderend en geschilderd". Haar werk werd ook in 1948, 1957, 1967, 1983 en 2017 tentoongesteld in Nederland. In 1967 werd haar collectie als reizende tentoonstelling gepresenteerd in zes Nederlandse steden. Buiten het Koninkrijk exposeerde zij in Caracas, Venezuela (1955 en 1969), de Dominicaanse Republiek (1963), New York, VS (1967) en Colombia (1975) en nam zij nam deel aan de Biënnale van São Paulo in 1961 en 1967.

or haar enorme werklust en productiviteit op artistiek niveau; haar werkzaamheden op tekengebied met de jeugd en haar talrijke exposities in binnen- en buitenland. Zij was de eerste Antilliaanse kunstenaar waarvan haar werk werd afgebeeld op een postzegel van de Posterijen van de Nederlandse Antillen. Het betrof de serie "Moeder en kind" uit 1993.